In een eenvoudige kamer met wit gepleisterde muren zitten Ali en Achmed tegenover elkaar. Ze zitten op comfortabele banken rond een lage tafel. Beide mannen hebben een iPad op schoot. Achmed maakt ijverig aantekeningen. Ali kijkt tevreden naar de man die in een eenvoudige beige quamis tegenover hem zit. ‘Achmed, wat ben je nu weer aan het uitdokteren geniale vriend?’

Achmed legt zijn iPad naast zich op de bank neer, krabt aan zijn gitzwarte baard en kijkt Ali met een vermoeide glimlach aan. ‘Het werk van de Profeet is nooit klaar broeder, onze strategie is nog niet perfect. We moeten nog altijd zaken verbeteren.’ ‘Achmed, soms lijk je zelf wel een westerling in je pogingen onze strategie te blijven verbeteren. De profeet heeft ons opgedragen te doen wat goed is, de ongelovigen te straffen en het geloof te verspreiden, niet alles steeds weer te verbeteren, ter discussie te stellen of te veranderen, dat is iets voor ongelovigen. Alles gaat toch naar wens? Waarom blijven zoeken?’

Achmed kijkt met gefronste wenkbrauwen naar zijn vriend en zegt: ‘Ali ik heb lang in het westen gewoond en hun aanpak van problemen bestudeerd. Het is waar wat de profeet zegt, men moet de vijand kennen om hem met zijn eigen wapens te verslaan.’ Maar Ali lijkt nog niet overtuigd en zegt: ‘Natuurlijk heeft de Profeet gelijk Achmed. Zijn naam zij geprezen. Maar dat is toch precies wat we het afgelopen jaar hebben gedaan. De uitvoering van jouw briljante plan loopt op schema. Terwijl onze broeder Abu Bakr al-Baghdadi voor wat afleiding zorgt met zijn Islamitische Staat, voeren wij de hoofdaanval uit, die onherroepelijk zal leiden tot de ondergang van het Westen. Van het begin tot het einde volgens het door jou verzonnen scenario.’

Er valt even een korte stilte tussen de twee mannen. Dan hervat Ali: ‘En ik dacht nog wel dat je gek was, toen je vijf jaar geleden met je plannen bij me kwam en om geld en hulp vroeg. Maar bij de baard van de profeet: het werkt! Nog nooit zijn we zo dicht bij ons doel geweest. Jouw plannen reduceren de aanslag van onze broeder Osama tot een eenvoudig voorgerecht.’

‘Ja Osama Bin Laden vergat de comprehensie approach.’ Beide mannen barsten nu in lachen uit. Achmed hervat: ‘Zijn plan was militair knap en gewaagd, maar het was uit economisch oogpunt niet goed doordacht. Hij heeft niet in effecten gedacht. Dat hele gedoe op 9/11 heeft uiteindelijk in de beveiligingsbranche wereldwijd tientallen miljoenen banen opgeleverd en was een geweldige stimulus voor hun westerse defensie en beveiligingsindustrie. Dat was gewoon niet slim. Los van wat angst en gedode ongelovigen, is het westen er economisch alleen maar sterker van geworden.’ ‘Nee, wat dat betreft zit jouw plan veel beter in elkaar’, zegt Ali met veel waardering in zijn stem. Hij scrollt nu snel door zijn eigen iPad en stopt plotseling bij een pagina.

‘Bijvoorbeeld het idee om westerse tv-series in Afrikaanse landen uit te zenden. Briljant. Ze zijn super populair en elke Afrikaan weet nu dat in het Westen iedereen een huis, een auto en voldoende eten heeft. Zelf de domste en oppervlakkigste karakters van die series met de meest suffe baantjes hebben in Europa of Amerika een baan, geld, vrienden, vrijheid, plezier. Donkere personen zijn meestal knuffelallochtoon en het recht zegeviert altijd. Iedere goedgelovige Afrikaan denkt inmiddels dat aan de overkant van de zee het beloofde land wacht. En wij, de trouwe volgelingen van de Profeet, wij helpen ze er graag heen te gaan, tegen een kleine vergoeding.’ Beide mannen lachen weer. ‘Tegen de tijd dat ze de werkelijkheid ontdekken, hebben ze alle schepen achter zich verbrand en zitten ze in Europa en kosten de EU iedere maand geld en werken als politieke splijtzwam. Het is eenvoudig geniaal.’

‘Ja, en hoe makkelijk is het tegenwoordig voor onze rekruteerders en dappere jihadi’s om undercover mee te gaan met die vluchtelingen. Door de toestroom kan niemand het controleren. Als een tsunami van sprinkhanen stuurt Allah ze over het Westen heen. Geweldig. Ook deze maand hebben zich weer honderden strijders uit het Westen bij ons gemeld. Terwijl honderden anderen bezig zijn om aanslagen voor te bereiden.’ ‘Ja, het was trouwens best nog een gedoe om in het begin van ons project al die landen hier te destabiliseren. Arabische Lente noemde het Westen het. Ze moesten eens weten. Tunesië en Libië waren nog gemakkelijk, maar Syrië, Mali en Jemen waren lastiger dan we dachten. Ja, en in Egypte is het eigenlijk een beetje mislukt. Zit nu weer een ongelovige die de boel controleert.’

‘Ach, die krijgen we ook nog wel weg. En net als in die andere landen zullen die Europese ongelovigen en de Amerikaanse duivels er zelf het hardste aan meewerken met hun steun voor allerlei opstandelingen en vernieuwers. Je hebt ze goed geschoold, je agitatoren. Roep iets over vrijheid, gelijkheid en democratie en hup, er is weer een westers land of hulporganisatie die je geld, steun en wapens geeft.’ Ali kijkt peinzend: ‘De Profeet zal met welgevallen op ons werk neerkijken. Als ik dan terugdenk hoe we vijf jaar geleden begonnen zijn met ons project en waar we nu staan.’

Achmed verzuchtte: ‘Ja, het opzetten van de logistiek en het organiseren van de transporten over de Middellandse Zee waren in het begin nog het moeilijkste. Aanvankelijk klopte er niets van de organisatie.’ Ali knikte bewonderend met zijn hoofd: ‘Nee. Maar toen ontdekte jij dat er duizenden in het Westen goed opgeleide jongeren waren die hier in Afrika geen baan krijgen, omdat je hier in Afrika nu eenmaal geen baan krijgt omdat je wat kan, maar pas als je van de goede stam of familie bent. Toen we die eenmaal hadden gerekruteerd en aan het werk hadden gezet, liep alles gesmeerd.

‘Ja. Het is zoals ik heb berekend. De opstart kostte tientallen miljoenen, maar sinds een paar maanden brengt de operatie meer geld op dan hij kost. Gewoon briljant. En zolang jouw logistieke jongens ervoor zorgen dat er voldoende kleine kinderen en zwangere vrouwen tussen de vluchtelingen zitten, voor het vereiste zieligheidsgehalte, is er geen westers land dat serieus dwarsligt. Bij Allah de Barmhartige, wat zijn die westerse media toch nuttig voor onze zaak. ‘Je kunt wel zeggen onmisbaar!’

‘Precies, zo verslaan we het Westen met zijn eigen wapens: techniek, media en vooral het vernietigen van de motor achter de vrije samenleving: de economie. Want in 2019 kunnen we volgens plan drie miljoen vluchtelingen per jaar overzetten en dan stort volgens mijn berekeningen de hele Europese economie in.’ Achmed glundert bij dit vooruitzicht. Als de hele EU voor die tijd niet in onderlinge geruzie uit elkaar valt. Dat geld voor die Tsipras en zijn vrouw was wat dat betreft ook best goed besteed.’ Ali slaat Achmed kameraadschappelijk op de schouder.

Badend in het zweet schrik ik wakker. Gelukkig, het was allemaal maar een droom…