Image
Nederland lijkt in toenemende mate het slachtoffer te zijn van cyberaanvallen. Dat wil zeggen: van cybercriminaliteit, -spionage en -(h)ac(k)tivisme. Deze ‘aanvallen’ op DigiD, ING of iDeal waren niet de dreigingen die de minister van Defensie in juni 2012 voor ogen had toen hij de Defensie Cyber Strategie (DCS) lanceerde. Hierin was de ontwikkeling van militair vermogen om cyberoperaties uit te voeren een speerpunt. Tot nu toe is wereldwijd slechts mondjesmaat gebruik gemaakt van cyberoperaties tijdens militaire operaties.[1] Vaak verwijst men hierbij naar Stuxnet,[2] maar dit betreft ‘cybersabotage’ oftewel ‘cybotage’.[3] Bij de Israëlische operatie Orchard zijn cybercapaciteiten echter wel daadwerkelijk ingezet.[4] Het debat over de vraag hoe de Nederlandse krijgsmacht met dit ‘nieuwe’ domein zal omgaan is in volle gang.
De uitdaging voor Nederland en Defensie is hoe cyber warfare in het militaire- en veiligheidsdomein geïncorporeerd moet worden. Niet alleen bestaat discussie of en in welke mate de overheid cyber security (meer) tot haar taken moet rekenen,[5] maar ook hoe de regering daartoe wordt uitgerust (door de wetgever).
Doel artikel
De vraag ‘hoe organiseert de overheid digitale veiligheid?’ keert ook terug binnen de verantwoordelijkheid van de Commandant der Strijdkrachten (CDS). Een aantal taken en rollen in het digitale domein wordt immers bij hem belegd.[6] Het onder de CDS ressorterend Defensie Cyber Commando zal uiteindelijk cyber-capaciteiten om moeten zetten in operationele capaciteiten die in normale militaire operaties te integreren zijn.[7] Bij de lancering van de Defensie Cyber Strategie zei de minister van Defensie hierover: ‘Ons uitgangspunt is dat de cyber-capaciteiten van Defensie volledig geïntegreerd moeten worden in ons militair optreden’.[8] Met andere woorden, de CDS zal met cyber-capaciteiten bijdragen aan het militaire vermogen van Nederland.
Hoe de krijgsmacht (en de CDS) cyber-capaciteiten operationaliseert en integreert in het militaire vermogen, is een actuele vraag die ook in de Militaire Spectator aandacht krijgt.[9] Ons doel is bij te dragen aan de conceptuele vraag welke plaats cyber-operaties innemen binnen ‘militair vermogen’ en hoe de krijgsmacht cyber warfare kan operationaliseren. In het bijzonder stellen we ons de vraag waartegen cyber-operaties zich richten (adressaat of aangrijpingspunt) en welke effecten met cyber-middelen bereikt kunnen worden.
Opzet
We zullen ons in deze bijdrage beperken tot conceptuele en doctrinaire vragen binnen het militaire machtsinstrument. Daarbij concentreren we ons op de eerste en de tweede hoofdtaak: verdediging en handhaving en bevordering van de internationale rechtsorde. Om niet alleen maar ingewijden in de militaire doctrine te bereiken, bezien we eerst – kort – de essentiële aspecten van de gangbare conceptuele en doctrinaire benadering van reguliere militaire operaties.[10] Daarom bespreken we ‘militair vermogen’ en zijn context, alsmede de inzet van militair vermogen, oftewel operaties. We staan stil bij de vraag welke effecten met operaties beoogd worden, welke middelen en methoden daarvoor bestaan en waartegen zij zich richten.
Onze hoofdinspanning betreft de introductie van het digitale domein in het militair vermogen. We omschrijven de bijzondere en gelaagde structuur van cyberspace en bepalen de cyber-elementen binnen de drie componenten van militair vermogen. Vervolgens definiëren en beschrijven we cyber-operaties, en kijken we waar deze operaties zich op richten, welke effecten mogelijk zijn en welke middelen en methoden daarbij gebruikt zouden kunnen worden.
Uitgangspunten, definitie en beperkingen
Om een eenduidige begripsvorming te realiseren, baseren we ons allereerst op gangbare begrippen uit de militaire doctrine.[11] Binnen de beperkingen van deze bijdrage beschrijven we de generieke doctrine overigens slechts op hoofdlijnen.
Daarnaast hanteren we een internationaal gangbare definitie voor militaire cyber-(of digitale) operaties:[12] ‘The employment of cyber capabilities with the primary purpose of achieving [military] objectives in or by the use of cyberspace’.[13] Het uitvoeren van cyber-operaties hebben we hiervoor aangeduid als cyber warfare.[14] Wat cyber-capabilities zijn, welke doelstellingen te realiseren zijn en wat cyberspace omvat, zullen we later in meer detail uiteenzetten.[15] Het organisatievraagstuk zullen we niet bezien.
Van militair vermogen naar operaties
Veiligheid garanderen is een van de kerntaken van de staat. Voor de realisatie van veiligheidsbeleid en (andere) strategische doelen beschikken staten zoals Nederland over meerdere machtsmiddelen: diplomatieke, economische, militaire en informatie.[16] Het doel van de inzet van deze machtsmiddelen is het beïnvloeden van (het gedrag van) andere actoren waardoor veiligheidsbeleid en strategische doelen te realiseren zijn. ‘De Nederlandse defensie-inspanning is gericht op het nationaal belang, de bescherming en bevordering van de Nederlandse waarden en buitenlandpolitieke doelstellingen’, aldus de NDD.[17] Het militaire machtsmiddel – de krijgsmacht dus – kan gedrag van andere statelijke en niet-statelijke actoren beïnvloeden via afschrikking, dwang en – ultimo – interventie met gebruik van geweld,[18] maar óók door samenwerking, training of (logistieke) steun.
Militair vermogen
De krijgsmacht genereert en levert militair vermogen of fighting power dat is omschreven als ‘de totale capaciteit die de krijgsmacht levert om strategische functies te vervullen’.[19] Militair vermogen bestaat uit drie componenten: de fysieke, de conceptuele en de mentale (zie Figuur 1).
Figuur 1: Militair vermogen[20]
De fysieke component – gevechtskracht of combat power – bestaat allereerst uit ‘personeel en materieel dat georganiseerd wordt ingezet in een operatie’.[21] Bij materieel moeten we denken aan goederen, infrastructuur, voer-, vaar- en vliegtuigen en uitrusting. Daarnaast behelst de fysieke component voortzettingsvermogen (sustainability) en operationele gereedheid (readiness).[22]
De mentale component bestaat uit factoren die onderling samenhangen: motivatie, leiderschap, mentale vorming, normen en waarden en tot slot ‘perceptie van de toestand’. Ter completering: doctrine, militair denken en principes, opleidings- en trainingsfilosofie vormen samen de conceptuele component.
De CDS beschrijft de synergie tussen/van de drie componenten van militair vermogen: ‘Militair vermogen omvat meer dan uitsluitend de beschikbaarheid van operationele middelen (capacities). Men moet ook bereid en in staat (capable) zijn om deze middelen in te zetten. Als dit goed ontwikkeld is, dan spreekt men van militair vermogen (en worden capacities verheven tot capabilities)’.[23] Militair vermogen wordt dus vanuit een strategische doelstelling of functie, al dan niet samen met andere instrumenten van macht, aangewend om het gedrag van actoren te beïnvloeden.[24]
Aanwenden van militair vermogen: operaties
Militair vermogen wordt concreet doordat de krijgsmacht daadwerkelijke activiteiten, operaties genoemd, uitvoert. Operaties zijn divers in vorm, doelstelling, omvang en duur en spelen zich af in verschillende domeinen: land, zee, lucht, (ruimte) en in het informatie- en digitale domein (zie hierna).
Schematische weergaven van het aanwenden van militair vermogen, oftewel een conceptueel model van operaties, kennen we bijvoorbeeld uit de Landdoctrinepublicatie II-C voor het optreden tegen irregulier optredende tegenstanders.[25] We gebruiken dit model hier in een aangepaste vorm die aansluit bij de manoeuvrebenadering en bij de geïntegreerde benadering.
De eerste aanpassing houdt in dat we naast tegenstanders ook medestanders en neutrale actoren toevoegen. Het beïnvloeden van actoren is een centrale notie. In de manoeuvrist approach (manoeuvrebenadering) wordt het eigen militaire vermogen vooral ingezet tegen onderkende zwakheden van andere actoren.[26] Operaties richten zich daarbij niet zozeer op de fysieke component, maar op de mentale component en de samenhang tussen de drie componenten van het (militair) vermogen van anderen.[27] Dit wordt in de nieuwe NDD als volgt verwoord:
‘Effectief optreden wordt bepaald door benadering van alle actoren en niet alleen door de wijze waarop een tegenstander wordt benaderd. In het verlengde hiervan kan daarom de ‘wil van de vijand’ uit de traditionele manoeuvrebenadering worden gezien als de ‘opinie van de actor’. De opinie vertaalt zich in steun en daarmee in samenhang (cohesion). Steun voor het eigen optreden moet worden behouden en vergroot. Steun voor de tegenstander moet worden beperkt, zodat hij uiteindelijk opgeeft. Door de eigen activiteiten gewogen af te stemmen op de will, understanding en cohesion van alle actoren, wordt invulling gegeven aan het denken in effecten en de manoeuvrebenadering in bredere zin’.[28]
Figuur 2 visualiseert hoe het vermogen van tegenstanders, neutralen én medestanders te wordt beïnvloed. Het belang van (aanvankelijke) ‘neutrale’ partijen mag niet onderschat worden. Zo nam het aanvankelijke neutrale Anonymous onverwacht een zeer actieve rol aan in de Tweede Gazaoorlog en werd een van Israël’s tegenstanders. De inzet van machtsmiddelen zal er op gericht zijn deze neutrale partijen in ieder geval geen tegenstander worden: bij voorkeur medestander, maar minimaal als neutralen.
Figuur 2: Aanwending van eigen (militair) vermogen (© van Haaster & Ducheine)
Concreet betekent dit dat via operaties onder andere getracht wordt de samenhang tussen de componenten van het vijandelijke militaire vermogen te verbreken. Dit verbindende element is kwetsbaar en kan slechts in stand blijven bij de gratie van o.a. (de toegang tot) goede informatie. Vervolgens wordt getracht de vijandelijke mentale component te degraderen en ten slotte (indien nodig) de vijandelijke fysieke component te reduceren. Vermogens van medestanders kunnen via de fysieke én de mentale lijn versterkt worden. De tweede aanpassing behelst het toevoegen van andere machtsinstrumenten, van economische aard, diplomatiek vermogen en informatie, naast het militaire vermogen om actoren – tegenstanders, medestanders en neutralen[29] – via de geïntegreerde benadering te beïnvloeden.[30]
Het ‘beïnvloeden’ van tegenstanders met militaire middelen is vaak disruptief; we gebruiken ook wel de term ‘aangrijpen’. Bij medestanders en neutralen is die beïnvloeding doorgaans constructief van aard.
Effecten en middelen/methoden
De daadwerkelijke activiteiten, ofwel militaire operaties, van de krijgsmacht leveren effecten op. In de aanwending van militair vermogen staan de manoeuvrebenadering en het denken in effecten, hun onderlinge relatie, hun relatie met actoren en de operationele omgeving centraal.[31]
De (beoogde) effecten zijn al dan niet fysiek van aard.[32] De daadwerkelijke vernietiging van een vijandelijk eskadron ligt in het fysieke vlak, ‘breken’ van de wil van deze eenheid ligt echter in het niet-fysieke, psychologische vlak. Fysieke effecten en psychologische effecten hebben meestal een wisselwerking op elkaar: de dood van een collega kan de wil breken van diens buddy. De beoogde effecten worden met fysieke (harde) middelen, hard power, en niet-fysieke (zachte) middelen, soft power, gerealiseerd (zie Figuur 3).[33] Een tank is een voorbeeld van een fysiek middel; informatie verstrekken of ‘steun’ is een voorbeeld van een niet-fysiek middel.
Figuur 3: Middel-adressaat-effect (© van Haaster & Ducheine)
Het specifieke adressaat van militaire operaties, van middelen en methoden speelt een rol in het navolgende deel.
Adressaat
De vraag is tegen welke elementen van het (militaire) vermogen van andere actoren – tegenstanders, medestanders en neutralen – militaire operaties zich precies richten; wat is het aangrijpingspunt? We hanteren hiervoor zoals gezegd de term ‘adressaat’.[34] Oftewel: waartegen worden fysiek en niet-fysieke middelen (hard en soft power) ingezet om effecten in het fysieke en/of het psychologische vlak te realiseren?
De fysieke component kan worden aangegrepen via mensen en objecten (zie figuur 4). ‘Mensen’ zijn zowel individuen als groepen die deel uitmaken van de (potentiële) tegenstanders, neutralen en medestanders (inclusief eigen troepen en bevolking). ‘Objecten’ betreft fysiek tastbare goederen zoals uitrusting, materieel, logistieke voorraden en infrastructuur (zie ook Figuur 1).
Het beïnvloeden van de mentale component geschiedt via de ‘psyche’, oftwel door het beïnvloeden van motivatie, wil, gevechtsbereidheid en de effectiviteit van leiderschap via het overbrengen van informatie, signalen, indrukken etc. Daarnaast wordt de perceptie van de situatie en omgeving of het begrip van de toestand beïnvloed. Die effecten zijn niet-fysiek.
De samenhang tussen de drie componenten van (militair) vermogen kan worden aangegrepen door cruciale onderdelen van leiderschap (mensen), besluitvorming en bevelvoering, commandovoeringsondersteuning en informatieverwerking (objecten, informatie en processen) uit te schakelen of beïnvloeden. Uiteindelijk valt dit ook terug te voeren op generieke adressaten: mensen, objecten en psyche.
Figuur 4: Middelen, adressaat en effecten (© van Haaster & Ducheine)
Een belangrijk gegeven is de wisselwerking tussen fysieke en niet-fysieke aangrijpingspunten en effecten (zie hiervoor).
Effecten
Effecten worden in verschillende dimensies (fysiek en niet-fysiek) via militaire operaties – solitair of geïntegreerd, joint en/of combined – gerealiseerd.[35] De fysiek bepaalde domeinen land, zee, lucht (en ruimte) zijn qua middelen te koppelen aan de fysieke dimensie, terwijl de gewenste effecten zowel in het fysieke als in het niet-fysieke vlak kunnen liggen.
We zullen hierna deze doctrinaire inzichten aanvullen met het digitale domein en digitale operaties. [36] We besteden daarbij aandacht aan cyber-operaties en hun beoogde effecten, beschikbare middelen en methoden en het adressaat.
Het digitale domein
De eerste vraag is uiteraard wat het digitale domein of cyberspace is? Het digitale domein onderscheidt zich van de andere domeinen doordat het niet geografisch of fysiek afgebakend is. Dit betekent overigens niet dat het digitale domein of cyberspace geen fysieke elementen bevat. Integendeel. Het digitale domein wordt gedefinieerd als ‘het geheel van ICT-middelen en ICT–diensten’.[37] Dit domein omvat ook ‘alle niet met internet verbonden netwerken of andere digitale apparaten’.[38] Los van deze definitie is het natuurlijk de eerste vraag hoe cyberspace er uit ziet.
Het digitale domein kent een aantal ‘lagen’ of onderdelen. Voor het doel van deze bijdrage volstaat een tweedeling: een fysieke laag en een niet-fysieke laag.[39] De fysieke laag bestaat uit geografische locaties en fysieke objecten zoals hardware (computers, servers, routers, smartphones) en hun fysieke verbindingen (onder meer glasvezelkabels, zendmasten).[40] Tot de fysieke dimensie rekenen wij ook mensen: de gebruikers en bedienaars van de middelen en capaciteiten binnen dit domein.[41]
Het unieke van het digitale domein ligt in de tweede, de virtuele laag (logical layer), bestaande uit o.a. protocollen, software en digitale verbindingen tussen fysieke knooppunten en onderdelen in het netwerk.[42] Bovendien bevat deze laag de applicaties en software binnen de onderdelen van het netwerk zelf. Deze laag bevat eveneens data in de vorm van de cyber-identiteiten van mensen (e-mail adressen, digitale accounts op Facebook, Linkedin, gsm-telefoonnummers) en cyber-objecten (zoals IP-adressen, MAC-adressen en SIM-kaartnummers).[43] Deze virtuele laag of niet-fysieke netwerkinfrastructuur maakt het mogelijk dat de objecten en personen binnen fysieke netwerkinfrastructuur met elkaar kunnen communiceren en dat data-overdracht mogelijk is.[44]
De niet-fysieke virtuele laag met daarin besloten liggende capaciteiten en risico’s maakt cyberspace bijzonder
Digitale domein en militair vermogen
De volgende vraag is welke cyber-elementen bijdragen aan militair vermogen. We analyseren dit voor de fysieke, de mentale en de conceptuele componenten (zie figuur 5). Daarbij doet zich een indelingsvraagstuk voor omdat een aantal niet-fysieke elementen van cyber-vermogen zich lastig laat onderbrengen in de klassieke driedeling.
Figuur 5: Cyber capabilities en militair vermogen (© van Haaster & Ducheine)
Fysieke component
De fysieke laag van het cyber-domein rekenen we tot de fysieke component van militair vermogen: het gaat – net als in de normale wereld – op de eerste plaats om objecten en mensen. De objecten betreffen alle knooppunten in het netwerk (hardware zoals routers, servers en computers),[45] fysieke verbindingen (zoals glasvezel- of koperkabel) en objecten voor niet-kabelgebonden verbindingen (zendmasten et cetera) tussen de knooppunten.[46]
‘Mensen’ betreft allereerst operators, bedienaars van de objecten en daarnaast gebruikers in het digitale domein, bijvoorbeeld twitteraars en volgers, alsmede software-ontwikkelaars en hackers (in overheidsdienst).
Naar analogie van het reguliere fysieke vermogen noemen we ook cyber-oefeningen, oefenfaciliteiten en de ontwikkeling van cyber-capaciteit.[47] Daar hoort onder andere een ‘oefenlaboratorium’ bij: een veilige testomgeving om met digitale ‘wapens’ en methoden te oefenen.[48]
Virtuele afspiegeling van fysieke elementen
Mensen en objecten in het cyber-domein moeten kunnen communiceren, waarvoor gebruik gemaakt wordt van software, applicaties, accounts en protocollen uit de virtuele laag. Dat levert, zoals gezegd, een indelingsprobleem op dat we nu zullen adresseren.
De virtuele afspiegeling van objecten en mensen rekenen we niet tot de fysieke component van militair vermogen. Ze zijn immers niet fysiek, niet tastbaar. Het gaat ‘slechts’ om een reflectie van fysieke onderdelen. Het zijn virtuele elementen die onlosmakelijk – maar niet één-op-één – te relateren zijn aan fysieke objecten en mensen. We noemen deze cyber-objecten en cyber-identiteiten.
Zoals gezegd faciliteert de virtuele laag van het digitale domein de fysieke laag zodat communicatie mogelijk is. De logical layer bestaat uit verschillende cyber-objecten: virtuele onderdelen zoals software, protocollen (bijvoorbeeld Internet Protocol of IP),[49] processen (email, encryptie, Domain Name System), adressen (bijvoorbeeld IP- en MAC-adressen, SIM-kaart nummer)[50] en overige data (zoals informatie op zich en besturingssystemen).[51]
Mensen én wat we hun psyche hebben genoemd (wat op zich al een virtueel aspect is) kennen ook een virtuele equivalent in het cyber-domein: de cyber-identiteit (of cyber personality). Steeds meer sociale en professionele aspecten van mensen spelen zich af in het cyber-domein,[52] zoals via sociale media.[53] Nagenoeg iedereen heeft, om bereikbaar en verbonden te zijn, informatie online staan en beschikt over een of meerdere cyber-identiteiten.
Figuur 6: De cyber-identiteit van Jeanine Hennis-Plasschaert
Cyber-identiteiten bestaan uit profielgegevens op sociale media, mailadressen, blogs en alle andere data die online staan en gelieerd zijn aan een bepaald persoon (zie Figuur 6). Twitter- en Facebook-accounts zoals @Landmacht of <www.facebook.com/Commandantderstrijdkrachten> zijn sprekende voorbeelden.[54] Overigens kan één persoon meerdere identiteiten hebben, één identiteit kan meerdere personen betreffen en sommige identiteiten representeren niet wat ze suggereren: @Koning_NL, @MinisterHennis en <www.facebook.com/gentom.middendorp> zijn ‘nep’ accounts.[55]
Figuur 7: Relatie personen, objecten en cyber-objecten en cyber-identiteiten (© van Haaster)
In Figuur 7 hebben we via een voorbeeld de relatie tussen de fysieke en de virtuele dimensie uiteengezet en demonstreren we hoe de virtuele representatie van fysieke elementen werkt in het geval van een smart phone.
Toelichting figuur 7
In de fysieke laag treffen we een persoon en een fysiek object met internetverbinding, bijvoorbeeld zijn smart phone, waarmee hij toegang heeft tot de cyberspace (stap 1).a De telefoon bestaat uit twee relevante fysieke onderdelen: een SIM-kaartb en het toestel zelf. Deze fysieke objecten hebben een digitale representatie in de virtuele laag via drie cyber-objecten (stap 2). Allereerst het International Mobile Equipment Identity (IMEI)-nummer dat gekoppeld is aan het toestel. Daarnaast heeft het toestel een MAC-adres dat gebruikt worden om het toestel binnen een netwerk te identificeren en dataoverdracht te faciliteren. Op de derde plaats het International Mobile Subscriber Identification (IMSI)-nummer dat de gebruiker als abonnee identificeert.c Het ISMI nummer is opgeslagen op de SIM-kaart die de gebruiker bij het afsluiten van een vast abonnement of bij aanschaf van een ‘beltegoed’ variant in bezit krijgt.d
De fysieke objecten (smart phone en SIM-kaart) én de cyber objects (IMEI-, IMSI-nummer en MAC-adres) faciliteren de gebruiker en diens virtuele manifestaties: de cyber-identiteiten (stap 3). Via zijn IMSI-nummer kan hij gebruik maken van het Internet en zijn cyber-identiteiten opbouwen via online services zoals Twitter en email.
a. Vanwege de overzichtelijkheid hanteren we slechts de mannelijk aanduiding of verwijzingsvorm: hij/zijn.
b. Subscriber Identity Module (SIM) is een smartcard waarop de gegevens staan van een aansluiting/abonnee van een mobiele telefoon.
c. IMSI is used to identify a SIM (Subscriber Identification Module) card of IMEI. Zie <www.princeton.edu/~achaney/tmve/wiki100k/docs/International_Mobile_Subscriber_Identity.html> (benaderd 13-6-2013).
d. IMEI: International Mobile Equipment Identification, which is used to identify a physical phone device.
Conceptuele en mentale component
Zoals andere operaties zullen ook cyber-operaties doctrinair worden voorbereid en uitgevoerd. De doelstelling van onze bijdrage sluit daar bij aan: doctrine, grondbeginselen en principes, lessen, opleidings- en trainingsfilosofie op het concept cyber warfare en zijn implicaties moeten doorgrond worden.
Uiteraard moet dit vervolgens in opleidingen geïncorporeerd worden. Via eerder genoemde trainingen en oefeningen (zie de fysieke component) draagt dit bij aan het militaire vermogen als geheel. Het personeel dient ook gemotiveerd te zijn en over een militaire mindset te beschikken waardoor het in staat is en blijft de cyber-doctrine uit te voeren.[56] Deze aspecten vinden we terug in de conceptuele en de mentale component.
De samenhang tussen de drie componenten alsmede de integratie van cyber-operaties en -capaciteiten in andere onderdelen van militair vermogen, in operaties én in andere machtsinstrumenten, moet eveneens doordacht worden. Militaire planners moeten bekend zijn met de samenhang tussen de verschillende lagen van cyberspace. Dat heft met andere woorden invloed op de conceptuele en mentale component. Ook de interactie tussen sociale, technische en operationele (militaire) processen moet begrepen en gehanteerd kunnen worden. Met cyber warfare zet de krijgsmacht andermaal stappen in de niet-kinetische dimensie, een ontwikkeling die herkenbaar is uit recente COIN ervaringen.
Wat nu reeds opvalt is het feit dat het digitale domein een niet-fysieke laag met virtuele capaciteiten heeft: cyber-objecten en cyber-identiteiten. Is dit volstrekt nieuw? Enerzijds niet als we het ‘denken in effecten’ en de inzet van ‘soft power’ in ogenschouw nemen. In dat opzicht bieden deze virtuele (cyber-)capaciteiten slechts een uitbreiding. Anderzijds is hiermee sprake van volstrekt nieuwe elementen, dito capaciteiten en mogelijkheden, maar ook nieuwe risico’s. Zelfs al zou dit geen doctrinaire gevolgen hebben, het enkele feit dat cyber-identiteiten en cyber-objecten bestaan, is relevant voor doctrinair denken. Deze extra mogelijkheden (en kwetsbaarheden) vragen om bewustwording, acceptatie en adaptatie van de virtuele dimensie en de samenhang met de fysieke. Cyber warfare is meer dan ‘het aanvallen van een hacker’ of het ‘targeten van een server’, zoals regelmatig wordt gehoord.
Een ander markant feit is de relatie tussen cyber-operaties en informatieoperaties.[57] We volstaan hier met de opmerking dat cyber-operaties qua principe informatieoperaties volgen, maar qua adressaat een unieke positie innemen. Ook ‘soft cyber’-operaties zijn daardoor afwijkend ten opzicht van gangbare informatieoperaties.
Een laatste factor van invloed is de rol en betekenis van geografie en ruimte in cyberspace. Deze is anders dan bij louter kinetische operaties. Actoren (en fysieke objecten die deel uitmaken van het cyber-domein) kunnen zich overal ter wereld bevinden. Dit wil niet zeggen dat cyber warfare ontdaan is van fysieke grenzen. Sterker nog, deze spelen nog steeds een belangrijke rol: objecten en mensen bevinden zich namelijk in de fysieke laag. Maar met internet als vector en het gebruik van cyber-objecten en cyber-identiteiten, zijn afstanden erg kort, en de ‘ruimte’ waarin operaties plaatsvinden (‘het slagveld’) erg groot. Hoewel de virtuele elementen tot fysieke onderdelen te herleiden zijn, kan de geografische locatie daarvan weer complicaties opleveren indien cyber-operaties overwogen worden.[58]
Cyber in militair vermogen
Doordachte integratie van cyber-capaciteiten in andere onderdelen van militair vermogen, in operaties én in andere machtsinstrumenten, is een vereiste. Cyber capabilities vinden we in de vertrouwde fysieke, conceptuele en mentale component van (militair) vermogen, namelijk personen (inclusief groepen en militaire eenheden), objecten (inclusief fysieke netwerkinfrastructuur) en de psyche. De unieke toegevoegde waarde is gekoppeld aan de virtuele laag van het digitale domein, waarin de nieuwe capaciteiten cyber-identiteiten (of cyber personalities) en cyber-objecten besloten liggen. Deze onderdelen faciliteren de exploitatie van het cyber-domein, de volgende sectie zal ingaan op de concrete invulling van cyber-operaties.
Cyber-operaties
In onze inleiding definieerden we cyber-operaties als ‘de inzet van cyber capabilities met het primair (militaire) doel in of via cyberspace effecten te realiseren’.[59] Uiteindelijk dienen ook cyber-operaties een hoger (strategische bepaald) doel: het beïnvloeden van actoren in of via cyberspace.
Beïnvloeding ‘in of via cyberspace’ impliceert twee parallelle noties. Enerzijds worden effecten via cyberspace gerealiseerd. Cyberspace fungeert als vector voor een cyber-middel en biedt derhalve (ook) ruimte voor het gebruik van social media (zie hierna). Anderzijds worden in cyberspace gerealiseerd: in de fysieke en/of de virtuele laag. Dit betreft bijvoorbeeld de inzet van software tegen luchtverdediging.
Cyber-operaties kunnen op zichzelf staan, of onderdeel uitmaken van andere (kinetische) operaties.[60] Net als in Nederland beogen meerdere staten cyber-operaties te integreren in hun reguliere militaire operaties.[61] Dat laatste was bijvoorbeeld zichtbaar bij operatie Orchard in september 2007, waarbij (vermoedelijk) Israël een luchtaanval uitvoerde op een Syrische nucleair installatie in Al-Kibar.[62] Daarbij is de Syrische luchtverdediging met een parallelle cyber-operatie (tijdelijk) gemanipuleerd.[63]
In de literatuur worden cyber-operaties vaak beschreven via een fasering waarin verschillende (deel)doelstellingen herkenbaar zijn.[64] Cyber-operaties kunnen – afhankelijk van de doelstelling – deze gehele fasering (zie Figuur 8: Operatie C) of slechts een deel daarvan omvatten. Afhankelijk van het beoogde effect, zullen bepaalde cyber-capaciteiten in specifieke fases worden ingezet. Zo bestaat een middel (i.c. software) om kwetsbaarheden in netwerken te ‘scannen’ zodat een toegang tot een systeem gevonden kan worden (zie figuur 8: Operatie A). Andere software verzamelt – na intrusie – in een netwerk informatie (idem: operatie B). Anders gezegd: los van én binnen dit generieke model bestaat een diversiteit aan cyber-capaciteiten die voor verschillende (deel)doelstellingen in te zetten zijn.
Figuur 8: Generieke fasering in cyber-operaties
In beginsel staat niets in de weg om cyber-operaties ook via de manoeuvrebenadering en de geïntegreerde benadering vorm te geven. Sterker nog, gelet op de immer toenemende digitale afhankelijkheid van mensen en organisaties ligt een digitaal ‘aangrijpingspunt’ voor de hand.[65]
Hoe deze operaties nu precies vorm krijgen, bezien we hierna door achtereenvolgens in te gaan op adressaat, effecten en middelen/methoden bij cyber-operaties.
Adressaat en effecten
Cyber-operaties richten zich – via een adressaat – op tegenstanders, medestanders en neutralen en wel op de cyber capabilities in het (militaire) vermogen van die actoren. Hiervoor benoemden we die capabilities: personen, objecten en psyche alsmede de virtuele afspiegelingen cyber-objecten en cyber-identiteiten.
Directe effecten van cyber-operaties liggen in de niet-fysieke dimensie door ‘contact’ in de virtuele laag met cyber-objects en cyber-identiteiten. Bijvoorbeeld omdat een cyber-object niet meer functioneert.
Cyber-operaties steunen daarnaast op indirecte, secundaire effecten. Zowel in het fysieke als niet-fysieke vlak.[66] Mensen en objecten in de fysieke dimensie worden indirect beïnvloed door operaties tegen cyber-identiteiten en cyber-objecten. Dat geldt ook voor de samenhang. Door operaties tegen bijvoorbeeld cyber-objecten van communicatiesysteem kan een ‘common operational picture’ en ‘situational awareness’ van de tegenpartij verstoord of verdraaid worden, waardoor de samenhang in vermogen gedegradeerd wordt. De psyche van mensen wordt indirect beïnvloed door cyber-objecten aan te grijpen en cyber-identiteiten te manipuleren. Bijvoorbeeld door mobiel internet te ontregelen en nep berichten aan bestaande accounts toe te voegen.
We hebben deze (in)directe effecten in Figuur 9 gevisualiseerd, waarin cyber-objecten en cyber-identiteiten als adressaat zijn weergegeven.
Figuur 9: Adressaat in cyber-operaties (© van Haaster & Ducheine)
Middelen en effecten
Effecten van cyber-operaties treden uiteindelijk op in de fysieke én niet-fysieke lagen van cyberspace. De beoogde effecten van (delen van) cyber-operaties wisselen naargelang de doelstelling. Het betreft een breed spectrum, variërend van het verbeteren van informatieposities tot disruptieve acties zoals Stuxnet.[67] Ter illustratie van dit spectrum – en zonder compleet te willen zijn[68] – beschrijven we middelen en methoden die tegen cyber-identiteiten en cyber-objecten kunnen worden ingezet. De mate van detaillering wijkt af van het voorgaande deel: dat heeft als doel deze relatief onbekende materie met voorbeelden te illustreren.
Waar nodig maken we onderscheid tussen tegenstanders, medestanders en neutralen: de beoogde effecten houden verband met de aard van deze drie groepen. Anders gezegd: bij medestanders zullen vaak constructieve effecten beoogd zijn, bij tegenstanders disruptieve.
Exploitatie van cyber-identiteiten
Het feit dat een groot deel van de samenleving – individuen en groepen – een cyber-identiteit heeft, deze (actief) gebruikt en daar steeds afhankelijker van wordt,[69] maakt het interessant over capaciteit(en) te beschikken om deze te exploiteren. Exploitatie kan bestaan uit het verzamelen van informatie (a), het verspreiden van informatie (b) en/of het impliciet of expliciet beïnvloeden van personen – medestanders, tegenstanders of neutralen – zowel thuis of in een operatiegebied (c). Indien cyber-identiteiten digitaal toegankelijk zijn kunnen deze ook gemanipuleerd of vernietigd worden (d).
Informatie verzamelen
Cyber-identiteiten kunnen benaderd worden om informatie te verzamelen, waardoor een beeld gegenereerd kan worden van het sentiment van individuen, van groepen en de samenleving. De informatie over cyber-identiteiten bevind zich in open bronnen (social-networking sites, blogs en dergelijke) en in niet-openbare bronnen (mailverkeer e.d.). Informatie verzamelen over één individu is niet arbeidsintensief; over een samenleving of operatiegebied daarentegen wel. De hoeveelheid beschikbare data maakt het lastig de ‘juiste’ informatie te vinden. Ter illustratie: per minuut worden 684.478 Facebook-berichten gedeeld, 100.000 Tweets gepost, 3.600 Instagram foto’s geplaatst, 347 nieuw Wordpress-blogs aangemaakt en 48 uur video via YouTube geüpload.[70]
Om uit deze overvloed relevante informatie te kunnen destilleren, is software ontwikkeld die het sorteren, aggregeren, correleren, clusteren en geo-taggen van open informatie ondersteunt.[71] Met deze ‘datamining tools’ kan een beeld gegenereerd worden van het sentiment in het thuisland of operatiegebied via de cyber-identiteiten (zie Figuur 10).[72]
Figuur 10 Voorbeeld van datamining © van Haaster
Om niet-openbaar informatie van cyber-identiteiten te verkrijgen zijn andere, meer invasieve methoden nodig. Bijvoorbeeld door dataverbindingen af te luisteren of af te tappen, door gebruikers te verleiden c.q. te misleiden tot het afgeven van toegangsgegevens: social engineering genaamd. Of door in te breken (hacken) in accounts.[73] Bij één persoon is de benodigde tijd te overzien; een (bevolkings)groep ‘handmatig’ afluisteren is zeer arbeidsintensief. Inlog- en accountgegevens zouden op grote(re) schaal achterhaald kunnen worden door twee vormen van social engineering: phishing of pharming.[74] De doelgroep krijgt bijvoorbeeld een legitiem ogend bericht waarin een gebruiker gevraagd wordt in te loggen op een clandestiene website (pharming) of een bijlage te openen waardoor diens computersysteem gecompromitteerd wordt (phishing).[75] De inloggegevens die dit op zou leveren zouden op grote schaal te exploiteren zijn met datamining tools.[76]
De informatiepotentie van cyber-identiteiten binnen open en niet-openbare bronnen is enorm en versterkt langs digitale weg de inlichtingencapaciteit (thuis en in operatiegebieden).
‘Soft cyber’: passieve inzet van cyber-identiteiten
Via social media en internet kunnen cyber-identiteiten (van medestanders, neutralen en zelfs tegenstanders) passief benaderd worden met als doel informatie te verspreiden of een dialoog te voeren. Dit loopt via eigen cyber-identiteiten: via accounts die gelieerd zijn aan de overheid, krijgsmacht, politici of militairen.[77] Zie de profielen en accounts van de minister (zie Figuur 6) en krijgsmacht(onder)delen op bijvoorbeeld Facebook, Linkedin en Hyves, foto- en videohosting internetservices (zoals YouTube en Flickr),[78] Wikipedia pagina’s[79] en blogs (bijvoorbeeld Tumblr en Wordpress).[80]
Het beoogde effect is bijvoorbeeld het vergroten van het draagvlak voor de krijgsmacht en haar missies, wat de eigen mentale component ten goede komt.[81] Een illustratie is de tweet van Peter van Maurik, geretweet door KTZ Rob Hunnego, samen goed voor duizend volgers (zie Figuur 11). Dit typeren we als een vorm van ‘soft cyber’: het effect is niet-fysiek, de operatie loopt via cyberspace met internet als vector. De inzetmiddelen (eigen cyber-capaciteit) én het adressaat zijn cyber-identiteiten, waarmee indirect mensen beïnvloed kunnen worden. ‘Soft cyber’ is daarmee ook specifiek middel in informatieoperaties.
Figuur 11: Tweet op zoek naar draagvlak en geld
‘Soft cyber’ in operatiegebieden
Passieve soft cyber wordt ook in operatiegebieden toegepast.[82] De werking is vergelijkbaar als zojuist, maar gericht op tegenstanders, medestanders of neutralen in het buitenland. Bekende voorbeelden zijn de ‘verbale’ twitterduels uit de Tweede Gazaoorlog tussen @IDFSpokesperson (216.112 volgers) en Hamas. Volgers van de @IDFSpokesperson en Facebook-vrienden ontvangen deze afbeelding (zie Figuur 12).
Figuur 12: IDF bericht[83]
Nederlands zet vooralsnog slechts beperkt cyber-identiteiten in uitzendgebieden in, zich daarbij vooralsnog concentrerend op het thuisfront.[84] Voor zover ‘operationele veiligheid’ of OPSEC een reden voor terughoudendheid is,[85] kan deze geborgd worden door gebruikers goed te instrueren.[86] Indien (nog steeds) gedacht wordt dat de bevolking in potentiële operatiegebieden geen toegang heeft tot social media of andere media, wordt dit door huidige ontwikkelingen tegengesproken. Vooral in het Midden-Oosten (2640% toename tussen 2000-12), Afrika (3607%)[87] en Azië (860%) groeit mobiel internet sterk.[88] De rol van social media in de Arabische Lente is een mooi voorbeeld van deze ontwikkeling.[89]
De inzet van cyber-identiteiten tijdens operaties kan samenvallen met (het doel van andere) informatieoperaties, Strategic Communication en bijvoorbeeld Key Leader Engagement . Het lijkt een veelbelovende maar relatief onontgonnen capaciteit. Key Leader Engagement kan ook langs deze digitale weg vorm krijgen (zie hierna).
Actieve beïnvloeding van cyber-identiteiten
Cyber-identiteiten kunnen (ook) gericht en actief benaderd worden om indirect andere personen of groepen te beïnvloeden. Op basis van bijvoorbeeld sentiment of achtergrond, te achterhalen met datamining tools, en met herleide gebruikersgegevens (cyber-identiteiten) is interactie met negatieve of juist positieve individuen of groepen mogelijk.
Persoonlijke interactie is daarbij effectiever dan generieke communicatie, maar uiteraard ook arbeidsintensiever. Efficiënter én effectiever is het aanspreken van sleutelfiguren die ook weer via datamining bepaald kunnen worden.[90] Deze werkwijze heeft overeenkomsten met key-leader engagement binnen klassieke informatieoperaties.[91]
Een bijzondere vorm van disruptieve beïnvloeding is het toebrengen van imagoschade aan key leaders. De geloofwaardigheid of reputatie van vooraanstaande personen kan via cyber-identiteiten op effectieve wijze worden aangetast, met eventuele ‘uitschakeling’ van de persoon, ‘irrelevant maken’, als gevolg.
Cyber-identiteiten manipuleren of vernietigen
Indien cyber-identiteiten toegankelijk zijn, bijvoorbeeld doordat een wachtwoord via social engineering verkregen is, kan het gemanipuleerd, gemuteerd, ontoegankelijk gemaakt of vernietigd worden.
Exploitatie van cyber-objecten
Steeds meer en vaker worden fysieke objecten op het internet aangesloten om snelle informatieoverdracht te faciliteren en gebruikersgemak te vergroten.[92] Voorbeelden zijn: auto’s printers, huishoudelijke electronica, en zelfs pacemakers en insulinepompen.[93] Deze fysieke objecten hebben een digitale representatie in het cyber-domein, het cyber-object. Analoog aan het beïnvloeden van fysieke personen (en hun psyche) via cyber-identiteiten, kunnen fysieke objecten gemanipuleerd worden via hun virtuele afspiegeling: cyber-objecten. Deze optie is bij uitstek geschikt om het digitale vermogen van de krijgsmacht te vergroten.
Inzet fysiek objecten
Een cyber-operatie zou kunnen bestaan door infrastructuur aan te bieden. Bijvoorbeeld in de vorm van een internetcafé, (mobiele) gsm-mast, routers, servers, (WIFI-)netwerk. Op deze manier kan informatie verzameld worden over de gebruikers van deze fysieke (en digitale) objecten.[94] Zo zou ook een internetserviceprovider kunnen worden opgericht, of een IT-beveiligingsbedrijf waarmee cyber-objecten en cyber-identiteiten (van klanten) benaderbaar worden.
Monitoren cyber-objecten
Via (eigen) cyber-identiteiten kan online informatie verzameld worden over een aan te grijpen of te beïnvloeden cyber-object. Dit kan ongemerkt en zonder direct contact te maken met het cyber-object via open bronnen zoals databases (e.g. Shodan HQ),[95] handleidingen en websites met informatie over het cyber-object. Een alternatief is het actief monitoren met specifieke software (een eigen cyber-object) die het cyber-object in kaart brengt. Deze software (bijvoorbeeld Nmap of Metagoofil)[96] verzamelt informatie over de zwakheden, architectuur, locatie en een variëteit aan andere bruikbare informatie.[97] Deze informatie kan inzicht bieden over het functioneren, beheer, locatie en kwetsbaarheden van het cyber-object en het gekoppelde fysieke object.
Externe manipulatie cyber-objecten
Cyber-objecten kunnen ook gemanipuleerd worden. De meest basale vorm is van buitenaf, zonder toegang te forceren. Met een zogenaamde (distributed) denial of service of (D)DOS-aanval wordt het cyber-object, bijvoorbeeld een digitale dienst zoals DigiD, overladen met dataverkeer waardoor het tijdelijk onbereikbaar is.[98] Om een (D)DOS aanval uit te kunnen voeren is een eigen (of overgenomen) bot-netwerk[99] nodig[100] of worden sympathisanten gemobiliseerd.[101] Daarnaast bestaan nog ettelijke methoden om cyber-objecten te manipuleren.[102] De technische beschrijving van de modus operandi van dit soort aanvallen valt te ver buiten de doelstelling van deze bijdrage.
Intrusie voor interne manipulatie
Cyber-objecten zijn van binnenuit beter te manipuleren, hetgeen toegang vereist.[103] Intrusie valt op diverse manieren te realiseren. Eenvoudige wachtwoorden kunnen gekraakt worden met software zoals Hydra en John the Ripper,[104] of via social engineering (phishing of pharming) en eerder gecompromitteerde wachtwoord-databases[105] herleid worden.[106]
Toegang kan ook gerealiseerd worden door (bekende en onbekende) kwetsbaarheden (de zogenaamde exploits) van een cyber-object te benutten. Bekende exploits van veelgebruikte besturingssystemen en databases zijn online beschikbaar.[107] Bovendien bestaat software zoals Metasploit en Immunity CANVAS[108] om deze exploits effectief te benutten.[109] Sommige bedrijven specialiseren zich in nog onbekende kwetsbaarheden (zero-days) en verkopen deze aan de hoogste bieder.[110]
Na intrusie kan de toegang tot het cyber-object bestendigd en uitgebreid worden door bepaalde payloads uit te voeren op het systeem.[111] Denk aan het openen van een digitale poort van het fysieke of cyber-object,[112] het installeren van een (reverse) shell,[113] toevoegen van geautoriseerde gebruikers (bijvoorbeeld administrators) en het creëren van backdoors.[114] Zo ontstaan meer mogelijkheden (bevoegdheden en bewegingsruimte) binnen het cyber-object en wordt toekomstige toegang gewaarborgd. Op deze manier kunnen ook de intrusie, actie en manipulatie ‘gecamoufleerd’ worden (zie Figuur 8).
Interne manipulatie
Vervolgens kan het cyber-object door de indringer gemanipuleerd worden. Manipulatie kan onder andere bestaan uit het veranderen van instellingen, beheer, functioneren en gebruik van het cyber-object (en het gekoppelde fysieke object). Het cyber-object wordt dan door anderen gecontroleerd en beheerst. Zo kunnen commandovoeringsondersteuningssystemen verstoord worden, desinformatie verspreid worden, toegang ontzegd worden, informatie gemuteerd worden of onttrokken worden.[115]
Indien het cyber-object gekoppeld is aan een computer, kan deze als extra computervermogen voor basale taken worden ingezet. Bijvoorbeeld het verspreiden van berichten (spam) en software, het kraken van wachtwoorden of voor (D)DOS aanvallen.
Daarnaast is de gecompromitteerde computer beschikbaar als aanvalsvector bij toekomstige cyber-operaties. Zodoende zijn cyber-aanvallen te lanceren vanaf de gecompromitteerde computer en niet vanaf eigen systemen, hetgeen misleiding en verrassing ten goede komt en herkomst camoufleert.
Indien het overgenomen cyber-object een besturingssysteem van fysieke objecten betreft, kunnen deze fysieke objecten gemanipuleerd worden. De inzet van Stuxnet tegen het Iraanse atoomprogramma door het aanpassen van de besturing van de centrifuges voor uraniumverrijking is een voorbeeld.[116]
Vernietigen cyber-objecten (offensieve actie)
Na manipulatie functioneert het cyber-object nog wel, maar op een andere manier. Vernietiging leidt tot disfunctioneren van het cyber-object, bijvoorbeeld door het wissen van data of besturingssystemen. Vernietiging is alleen compleet indien geen back-up beschikbaar is. Met een back-up zal ‘slechts’ sprake zijn van een tijdelijke onderbreking van de functionaliteit van het cyber-object.[117] Toegang tot het cyber-object en beheerprivileges zijn een vereiste voor digitale vernietiging (i.e. wissen); deze kunnen via de eerder genoemde methoden gerealiseerd worden.
Effecten
Cyber-operaties zijn volgens de NDD een variant van informatieoperaties.[118] Deze laatste beogen niet-fysieke effecten: het beïnvloeden van tegenstanders, medestanders en neutralen. Met cyber-operaties kunnen volgens onze analyse zowel (directe en indirecte) niet-fysieke als indirecte fysieke effecten bereikt worden.[119]
De effecten van cyber-operaties worden primair bepaald door de (deel)doelstelling (zie figuur 8) van die operatie. In een verkennende fase is het beoogde effect ‘beperkter’ dan in de actie-fase, waarin een vergaand effect, bijvoorbeeld tijdelijke of permanente onbereikbaarheid, controle of zelfs destructie beoogd kan zijn. De effecten variëren van constructief tot disruptief.
De effecten hangen uiteraard ook samen met het adressaat van de operatie. Manipulatie van cyber-objecten kan directe disruptieve gevolgen voor het cyber-object hebben, maar ook indirect fysieke gevolgen voor het gekoppelde fysieke object. Manipulatie van cyber-identiteiten zal minder snel fysieke consequenties hebben. Maar gemanipuleerde cyber-identiteiten kunnen imagoschade creëren, waarmee personen ‘irrelevant’ te maken zijn.
Uiteraard worden de effecten ook bepaald door de doelgroepen: tegenstanders, medestanders en neutralen. Disruptieve effecten bij medestanders zijn moeilijk voorstelbaar.
Tabel 1: Cyber-activiteiten
Het spreekt voor zich dat deze in cyber te realiseren effecten bij moeten dragen aan de politiek-strategische doelstelling waarvoor militair vermogen wordt ingezet. Met andere woorden, de ultieme effecten zullen bij moeten dragen aan strategisch te realiseren effecten waarvoor de krijgsmacht wordt ingezet.
Conclusies
Onze doelstelling was de plaats van cyber-operaties binnen militair vermogen te bepalen en te bezien hoe de krijgsmacht cyber-operaties (en cyber warfare) doctrinair kan operationaliseren.
Uit onze analyse blijkt dat cyber-operaties – via een interpretatie van de niet-fysieke elementen – in gangbare modellen van militair vermogen passen en instrumenteel zijn in het realiseren van strategische doelstellingen door het beïnvloeden van (het vermogen van) andere actoren.
Cyber-operaties vinden plaats in of via het digitale domein, bestaande uit een fysieke en een niet-fysieke dimensie.
De niet-fysieke dimensie van cyberspace, de virtuele laag (logical layer), maakt cyber-operaties bijzonder ten opzicht van operaties in het fysieke domein (en een aantal andere informatieoperaties). Deze virtuele laag bevat unieke capaciteiten, cyber-identiteiten en cyber-objects, die om te zetten zijn in capabilities en daardoor bijdragen aan het totale eigen (militaire) vermogen.
Cyber-operaties genereren effecten door zich te richten op de cyber-capaciteiten en capabilities in het (militaire) vermogen van andere actoren. Het adressaat van cyber-operaties bestaat uit de cyber-identiteiten en cyber-objects in dat vermogen van anderen. De effecten zelf variëren van constructief tot disruptief en zijn veelal indirect ten op zichte van adressaten in de fysieke dimensie.
Twee misverstanden willen we aanstippen. Cyber warfare is meer dan ‘het aanvallen van een hacker’ of het ‘targeten van een server’, zoals regelmatig wordt gehoord. Een ander is de relatie tussen cyber-operaties en informatieoperaties. Cyber-operaties volgen qua principe informatieoperaties, maar qua adressaat nemen ze een unieke positie in. Ook ‘soft cyber’ operaties zijn daardoor afwijkend ten opzicht van gangbare informatieoperaties.
Figuur 13: Militair vermogen en (cyber-)operaties (© van Haaster & Ducheine)
We willen verder volstaan met een integraal schema waarin de verschillende onderdelen van cyber een plaats krijgen binnen militair vermogen en dat bovendien een model voor cyber-operaties naast reguliere operaties in de andere domeinen representeert. Voor de overzichtelijkheid hebben we de doelgroepen medestanders en neutralen in dit schema niet gedetailleerd opgenomen.
De auteurs danken bgen b.d. prof. Hans Bosch, kolonel ir. Hans Folmer, de luitenant-kolonels Edwin de Ronde, mr. drs. Peter Pijpers en Marco Verhagen EMSD en majoor drs. George Dimitriu voor hun suggesties en commentaar.
[1] P. Ducheine, F. Osinga & J. Soeters (2012), Cyber Warfare – Critical Perspectives, Den Haag, TMC Asser Press.
[2] Stuxnet is software die is aangetroffen in onderdelen van het Iraanse nucleaire programma en onder meer centrifuges voor de verrijking van uranium ontregelde.
[3] Een samentrekking van Cyber en Sabotage: Albert Benschop (2013). Cyberoorlog - Slagveld Internet. Tilburg: Uitgeverij de Wereld.
[4] Zie verder: P. Cornish, D. Livingstone, D. Clemente & C. Yorke (2010). On Cyber Warfare, London: Chatham House.
[5] Ronald Prins, ‘Een cyberleger vergt geld en lef’, in: de Volkskrant (4-8-2012).
[6] Defensie Cyber Strategie 2012 (hierna: DCS). Het Defensie Cyber Commando wordt via single service management bij het Commando Landstrijdkrachten ondergebracht.
[7] A. Schnitger & J. Folmer (2011) ‘Cyber ontwikkelingen bij Defensie’, in: Intercom, nr. 4, 17-19. Zie ook DCS.
[8] Lezing minister van Defensie Defensie Cyber Symposium 2012 (Breda, 25-6-2012), via: <www.defensie.nl/actueel/nieuws/2012/06/27/46197032/Minister_Hillen_presenteert_Defensie_Cyber_Strategie>, benaderd 1-7-2013.
[9] De Militaire Spectator bood tot nu toe plaats aan vier artikelen inzake cyber warfare en cyber security. Recent uitte de redactie zich via een Editoriaal over het belang van ‘soft cyber’ (het gebruik van sociale media etc.): ‘Cyber en militair vermogen’, in: Militaire Spectator (2012-12), 530-531.Zie ook De Graaf en Tettero (2010); Ducheine & Voetelink (2011-6); Akerboom (2012-12); en H-J van der Molen ‘Cybersecurity - Relevante trends voor Defensie’ (2013-03).
[10] Doctrinair ingewijden kunnen deze korte uiteenzetting van het ‘militaire denken’ overslaan en volstaan met het bestuderen van Figuur 2, Figuur 3 en Figuur 4.
[11] We baseren ons op de (in druk zijnde) nieuwe Nederlandse Defensie Doctrine (Concept d.d. maart 2013).
[12] Digitaal en cyber zullen we als synoniemen hanteren.
[13] M.N. Schmitt, (Ed.). (2013) Tallinn manual on the international law applicable to cyber warfare. New York: Cambridge University Press, 258.
[14] Waarbij we warfare (oorlogvoering) als fenomeen gebruiken. Voor een specifieke en beperkte betekenis: P.A.L. Ducheine (2013). ‘Legal Framework for Military Cyber Operations’. In: Militair Rechtelijk Tijdschrift, 106(1), 9-19.
[15] Let wel: capaciteiten zijn middelen, capabilities is vermogen.
[16] Ministerie van Defensie (2013) Nederlandse Defensie Doctrine, 21. Hierna: NDD (2013). Zie t.a.p. de alternatieve indelingen van machtsmiddelen/-instrumenten.
[17] NDD (2013), 48.
[18] NDD (2013), 22 en 41. In het Rapport Verkenningen, wordt dit op een vergelijkbare wijze omschreven via (het gebruik van) strategische functies, bijvoorbeeld anticiperen, voorkomen, afschrikken, beschermen, interveniëren, stabiliseren, normaliseren: Ministerie van Defensie (2010), Eindrapport Verkenningen- Houvast voor de krijgsmacht van de toekomst, 193
[19] NDD (2013), 71. Of zoals in NDD (2005), 50: “de capaciteit om militaire operaties uit te voeren”.
[20] Naar de onderverdeling in: Koninklijke Landmacht, DP 3.2 Landoperaties, (concept versie 2.2, dec 2012), 1-8. De onderverdeling verschilt per doctrinepublicaties: zie NDD (2013), 74, LDP-1, 106, en DP 3.2 Landoperaties.
[21] NDD ( 2013), 77.
[22] NDD (2005), 50. Idem DP 3.2 Landoperaties, 1-8/9
[23] NDD (2013), 74, § 4.2.
[24] Indien de instrumenten van macht in samenhang en gecoördineerd worden ingezet, mogelijk zelfs in internationaal verband, spreken we van een geïntegreerde benadering of comprehensive approach.
[25] Koninklijke Landmacht (2003) Landmachtdoctrinepublicatie II-C: Gevechtsoperaties, gevechtsoperaties tegen een irregulier optredende tegenstander (LDP II Deel C). Zwolle: PlantijnCasparie, 529.
[26] NDD (2013), p. 120: “Deze benadering is gericht op het beïnvloeden van de perceptie van de werkelijkheid, het gedrag en het optreden van actoren. Belangrijke aspecten hierbij zijn momentum, tempo en mentale beweeglijkheid (agility) die gecombineerd leiden tot een schokeffect en verrassing bij de actoren”.
[27] NDD (2013), 120-121.
[28] NDD (2013), 122.
[29] Zodat deze zich hetzij afzijdig, dan wel als medestander op zullen (blijven) stellen.
[30] Comprehensive approach: NDD (2013), 29: “Bij een geïntegreerde benadering worden de machtsmiddelen die een staat ten dienste staan, op gecoördineerde en samenhangende wijze ingezet, bij voorkeur in een coalitie met andere landen en in een samenwerkingsverband met internationale en niet-gouvernementele organisaties”.
[31] DP 3.2 Landoperaties, 6-21.
[32] NDD (2013), 117: “Effecten kunnen zowel in het fysieke als het psychologische vlak worden bereikt”. Voor zover de effecten fysiek van aard zijn, betreft het zowel lethale als niet letale effecten.
[33] DP 3.2 Landoperaties, 4-6: “Niet alleen de inzet van wapengeweld sorteert deze effecten. Beïnvloeding van tegenstanders door hun informatie en informatie-infrastructuur, hun financiële bronnen en hun draagvlak aan te tasten, is een bredere toepassing”.
[34] Om verwarring met de LDP-1 (99) te voorkomen, gebruiken we hierna alleen de term ‘adressaat’.
[35] Joint: verschillende krijgsmachtdelen werken samen. Combined: krijgsmachten van verschillende staten werken samen.
[36] Cyberspace wordt (al dan niet terecht) het vijfde domein genoemd. Zie onder andere NATO (2010) AJP 01d, 5-14 en NDD (2013), 81.
[37] Adviesraad Internationale Vraagstukken en Commissie van Advies inzake Volkenrechtelijke Vraagstukken (AIV & CAVV (2011)): Digitale oorlogvoering, Den Haag: AIV no. 77; CAVV no. 22, zie <www.aiv-advice.nl>, Bijl. III.
[38] AIV/CAVV (2011), bijlage III.
[39] De niet fysieke laag bestaat weer uit meerdere sub-lagen. Het OSI model hanteert zeven lagen: de fysieke laag, de datalinklaag, de netwerklaag, de transportlaag, de sessielaag, de presentatielaag en de applicatielaag. Het gelaagde OSI model wordt wereldwijd gebruikt als referentiemodel voor netwerkcommunicatie, zie: <www.tekstenuitleg.net/artikelen/netwerken/osi-model/osi-model.html>. TCP/IP hanteert vier lagen: applicatielaag, transportlaag, internetlaag, network interface, zie <technet.microsoft.com/nl-nl/library/cc786900(v=ws.10).aspx>. Drie lagen komen terug in: United States Army Training and Doctrine Command (TRADOC 2010), The United States Army’s Cyberspace Operations Concept Capability Plan 2016–2028, TRADOC Pamphlet 525-7-8, <www.tradoc.army.mil/tpubs/pams/tp525-7-8.pdf>, 8. Zie ook L. Tabansky (2011) ‘Basic Concepts in Cyber Warfare’, in: Military and Strategic Affairs, 3(1), 75-92, 78.
[40] TRADOC (2010), 8.
[41] In sommige indelingen maken personen (en hun cyber-indentiteit) deel uit van een derde laag: de socialelaag. Zie bijvoorbeeld TRADOC (2010), 9.
[42] TRADOC (2010), 9.
[43] Internet Protocol (IP)-adressen, Media Access Control (MAC)-adressen, Subscriber Identity Module (SIM) kaart.
[44] Let wel: DP3.2 Landoperaties typeert het elektromagnetische spectrum als een fysiek fenomeen: p. 4-6, § 4213.
[45] TRADOC (2010), 9.
[46] J. Andress & S. Winterfeld (2011) Cyber Warfare: Techniques, Tactics and Tools for Security Practitioners. Waltham: Syngress. 120.
[47] Bijvoorbeeld de oefening Locked Shield 2013, waarbij het Nederlandse team de derde plaats behaald. Zie: http://www.ccdcoe.org/401.html (benaderd 21-5-2013).
[48] Zie voor een omschrijving van basiswaarborgen voor fysieke netwerkinfrastructuur: C.P. Pfleeger & S.L. Pfleeger (2007) Security in Computing (4th Ed.) Prentice Hall, 442-443.
[49] Ook: OSI, IPv4/6, http, HTML, TCP, UDP.
[50] IP adres: een nummer voor een internet aansluiting voor hardware. MAC adres: uniek nummer van hardware.
[51] Pfleeger & Pfleeger (2007), 385-386.
[52] C.L. Coyle & H. Vaughn (2008) ‘Social networking: Communication revolution or evolution?’in: Bell Labs Technical Journal 13(2). 13-17; S. Matthews (2006) ‘On-line Professionals’, in: Ethics and Information Technology (8), 66; M. Miller & D. Slater (2000) The Internet: An Ethnographic Approach, Oxford: Berg. Chapter One - Conclusions; Antoci et al. (2010).See you on Facebook: the effect of social networking on human interaction, European Research Institute on Cooperative and Social Enterprises, 182.
[53]; Antoci (2010); PCCLM (2011), A Survey on What Content do People Share Online and With Whom? <pcclm.com/2011/05/survey-on-what-do-people-share-content.html> (benaderd 7-3-2013).
[54] Zie Editoriaal ‘Cyber en Militair Vermogen’, in: Militaire Spectator (2012), Vol. 181, nr. 12, 530-531.
[55] Idem: @WiIIemAlexander, zie <twitter.com/WiIIemAlexander>.
[56] De militaire mindset: zie A. Benschop (2013) Cyberoorlog, Tilburg: Uitgeverij de Wereld. Voor een omschrijving van de “cyber warrior”: Andress & Winterfeld (2011), 61-69.
[57] NDD (2013), 101.
[58] Zie hierover: P. Ducheine, J. Voetelink, J. Stinissen & T. Gill, ‘Towards a Legal Framework for Military Cyber Operations’, in: Ducheine, Osinga & Soeters (eds.), Cyber Warfare: Critical Perspectives (2012), 101-128.
[59] Schmitt (2013) Tallinn manual, p. 258: “The employment of cyber capabilities with the primary purpose of achieving objectives in or by the use of cyberspace”.
[60] T. Gill & P. Ducheine, ‘Anticipatory Self-Defence in Cyber Warfare’, in: M. Schmitt (Ed.), Cyber War and International Law, International Law Studies 2012, Newport: Naval War College Press, <www.usnwc.edu/Publications/International-Law-Studies-(1).aspx> (benaderd 1-7-2013).
[61] Voor nationale militaire cyber doctrines: E. Tikk (2011) Frameworks for International Cyber Security, National Cyber Security Policies and Strategies , via < www.ccdcoe.org/284.html>. Zie D. Cameron (2010), Securing Britain in an Age of Uncertainty: The Strategic Defence and Security Rewiev 27 (2010), via <www.official-documents.gov.uk/document/cm79/7948/7948.asp>: “Future conflict will see cyber operations conducted in parallel with more conventional actions in the maritime, land and air environments”.
[62] A. Garwood-Gowers, ‘Israel’s Airstrike on Syria's Al-Kibar Facility: a Test Case for the Doctrine of Pre-Emptive Self-Defence?’, in: Journal of Conflict & Security Law, Vol 16, nr. 2, 263-291: D. Gartenstein-Ross & J.D. Goodman (2009), ‘The Attack on Syria's al-Kibar Nuclear Facility’, in: Focus Quarterly, Spring, via <www.jewishpolicycenter.org/826/the-attack-on-syrias-al-kibar-nuclear-facility>; BBC News (Oct. 2, 2007), ‘Israel admits air strike on Syria’, via <news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/7024287.stm>.
[63] D.A. Fulghum & D. Barrie (2007), ‘Israel Used Electronic Attack in Air Strike Against Syrian Mystery Target’, in: Aviation Week, Oct. 8, 28, via: <www.freerepublic.com/focus/f-news/1908050/posts>.
[64] Zie bijvoorbeeld: Andress & Winterfeld (2011) p. 171: Reconnaisance, scan, access, escalate, exfiltrate, assault, sustain; Janczewski & Colarik (2008), Verkenning, binnendringen, uitbreiden, actie, bewijs verwijderen); Grant, Venter & Eloff (2007), Footprinting, reconnaissance, vulnerability identification, penetration, control, embedding, data extraction or modification, attack relay, attack dissemination.
[65] Zie in die zin ook Qiao Liang and Wang Xiangsui, Unrestricted Warfare, Beijing: PLA Literature and Arts Publishing House, February 1999, via <m.tech.uh.edu/faculty/conklin/IS7033Web/7033/Week2/unrestricted.pdf>, 199: “One hacker + one modem causes an enemy damage and losses almost equal to those of a war”.
[66] W.A Owens, K.W. Dam, & H.S. Lin (2009), Technology, Policy, Law, and Ethics Regarding U.S. Acquisition and Use of Cyberattack Capabilities, Washington D.C.: National Academic Press, 127.
[67] Zie o.a. H.S. Lin (2010), ‘Offensive Cyber Operations and the Use of Force’, in: Journal of National Security Law & Policy, 4, pp. 63-85; T. Rid & P. McBurney (2012) ‘Cyber-Weapons’, in: The RUSI Journal, 157(1), 6-13. Tabansky (2011).
[68] Technologische ontwikkeling en voorstellingsvermogen (fantasie) begrenzen de potentiele mogelijkheden en middelen.
[69] Zie het voorbeeld van het betalingsverkeer uit de inleiding. Zie ook F. Osinga (2012), ‘Introducing Cyber Warfare’, in: Ducheine, Osinga & Soeters (eds.) Cyber Warfare – Critical Perspectives (2012), 1-18.
[70] N. Spencer (2012) ‘How Much Data is Created Every Minute?’ via: <visualnews.com/2012/06/19/how-much-data-created-every-minute/> (benaderd 11-3-2013).
[71] Pfleeger & Pfleeger (2007), 367.
[72] Ter illustratie van de werking in thuisland: <nederlandsespoorwegen.crowdmap.com>.
[73] Pfleeger & Pfleeger (2007), 404-414.
[74] Andress & Winterfeld (2011), 140-141.
[75] Andress & Winterfeld (2011), 140-141.
[76] Andress & Winterfeld (2011), 144.
[77] Zie ook <defensie.nl/actueel/social_media> (benaderd 13-3- 2013).
[78] Youtube.com/user/defensie.
[79] Wikipedia.org/wiki/Koninklijke_Landmacht.
[80] US DoD, Directive-Type Memorandum (DTM) 09-026 (2010, Feb) Responsible and Effective Use of Internet-based Capabilities, 5, via: <www.carlisle.army.mil/DIME/documents/DODNewMediaPolicyFeb10.pdf> (benaderd 1-7-2013)
[81] Zie de oproep ‘soft cyber’: ‘Cyber en militair vermogen’, in: Militaire Spectator (2012-12).
[82] Zie bijvoorbeeld: J. van der Meulen & R. Moelker, ‘Digital Duels in the Global Public Sphere. Social Media in Civil Society and Military Operations’, in: Ducheine, Osinga & Soeters (2012). Cyber warfare: critical perspectives, 141.
[83] Tweet @IDFSpokesman (en IDFBlog.com) tijdens Tweede Gazaoorlog (Operatie Pillars of Defence), via: <www.idfblog.com/wp-content/uploads/2012/11/checklistinfographic.jpg> (benaderd 26-2-2013).
[84] Zie bijvoorbeeld <defensie.nl/missies/actueel/algemeen/2013/03/12/46203777/Weekoverzicht_Defensie_operaties_video> (benaderd 13-3-2013).
[85] Voor overwegingen omtrent OPSEC zie K.C. Dreijer (2010) Social Media: Friendly Fire op het Internet? Bachelorscriptie NLDA, via: <defbib.kma.nl/art2/pdf/ada/Dreijer%20K.C.pdf>.
[86] Zie ook bijvoorbeeld US Army Social Media Handbook (2012), Optimizing Online Engagement, 2 , via: < armylive.dodlive.mil/index.php/2011/01/u-s-army-social-media-handbook-is-here/>.
[87] Zie NRC 18 juni 2013, ‘Afrika springt het digitale tijdperk in’.
[88] Internet Usage Statistics: The Internet Big Picture, via: <internetworldstats.com/stats.htm> (benaderd 13-3-2013)
[89] Zie bijvoorbeeld: <syriatracker.crowdmap.com> (benaderd 25-5-2013).
[90] Zie bijvoorbeeld: <newsroom.edelmanpr.nl/jeanine-hennis-plasschaert-meest-invloedrijke-kabinetslid-op-twitter/>.
[91] LDP I., 140. Zie bijvoorbeeld: M. Kitzen, S. Rietjens, F. Osinga (2013), ‘Learning soft power the hard way, military adaptation by the Netherlands’ Task Force Uruzgan, in: T. Farrell, F. Osinga & J. Russell (Eds.), Military Adaptation in Afghanistan, Stanford University Press.
[92] Ook wel het ‘Web of objects’ of ‘the Internet of Things’ genoemd.
[93] Daily Mail online (10 April 2012), Hackers 'can gain access to medical implants and endanger patients' lives'. <http://www.dailymail.co.uk/health/article-2127568/Hackers-gain-access-medical-implants-endanger-patients-lives.html>.
[94] Zoals ten tijde van de G20-top in London (2009), zie NRC 17-6-2013, ‘Britse geheime dienst luisterde G20 in Londen af’.
[95] Shodan is een zoekmachine die een gebruiker in staat stelt om specifieke systemen en computers te vinden en bekende data te raadplegen aangaande het systeem, in tegenstelling tot de Google zoekmachine die informatie vindt.
[96] Nmap stelt gebruikers in staat om cyberobjects te scannen op – onder andere – open (toegangs)poorten, kwetsbaarheden en besturingssysteem. Metagoofil zoekt naar metadata, oftewel, de data met gegevens over data. Uit deze metadata kan bijvoorbeeld opgemaakt worden wie de data aangemaakt en aangepast heeft; waar de data opgeslagen is geweest; welke wijzigingen in tekst of data gemaakt zijn en de locatie waar een foto is gemaakt en met welk toestel.
[97] Andress & Winterfeld (2011), 88-100.
[98] Zoals onlangs (waarschijnlijk) het geval was bij DigiD en iDeal: zie NCSC, 9-4-2013, DDOS-aanval zorgde voor verstoring bereikbaarheid websites, zie: <www.ncsc.nl/actueel/nieuwsberichten/ddos-aanval-zorgde-voor-verstoring-bereikbaarheid-websites.html>.
[99] Een bot-netwerk bestaat uit gekoppelde gecompromitteerde (gehackte) systemen die ter beschikking staan van een cyber-operator om te gebruiken in een variëteit aan cyber-operaties, waaronder een DDOS.
[100] Zie NCSC, 15-5-2013, Factsheet Continuiteit van online diensten, <www.ncsc.nl/dienstverlening/expertise-advies/kennisdeling/factsheets>.
[101] Zoals Anonymous dit toepast. Zie <resources.infosecinstitute.com/loic-dos-attacking-tool>.
[102] Bijvoorbeeld via domain name servers (DNS), routers en lokale host files: Pfleeger & Pfleeger (2007), 422, 429-432. Ook door inbedding in hardware, operating systems, veranderingen in programmatuur en de updates daarvan, spoofing van IMEI en MAC adressen, etc.
[103] Via het besturingssysteem of de database van het doel. In het geval van SQL injectie (SQLi) is het discutabel of toegang tot een systeem daadwerkelijk een premisse is om een systeem te manipuleren.
[104] Hydra kan gebruikt worden om een groot aantal veelgebruikte of waarschijnlijke wachtwoorden en gebruikersnamen uit te proberen John the Ripper kan gebruikt worden om wachtwoord hashes (versleutelde wachtwoorden) in te voeren en uit te proberen.
[105] Zie bijvoorbeeld: <pastebin.com/XvbzgW64>.
[106] Andress & Winterfeld (2011), 100-101.
[107] Zie bijvoorbeeld voor Windows XP: <www.exploit-db.com/platform/?p=windows>.
[108] Metasploit kan gebruikt worden om (1) systemen te scannen, (2) een exploit te selecteren voor het gescande systeem, (3) deze te voorzien van een payload en (4) de exploit met payload uit te voeren op het doelsysteem. Immunity CANVAS kan gebruikt worden om (semi-)automatisch toegang te krijgen tot doelsystemen en deze vervolgens te exploiteren via een scala aan exploits en payloads.
[109] Andress & Winterfeld (2011), 103-105.
[110] Het Franse Vupen is een bedrijf dat zero-days verkoopt aan voornamelijk overheden en bedrijven: A. Greenberg, in: Forbes.com (23 maart 2012), ‘Shopping For Zero-Days: A Price List For Hackers’ Secret Software Exploits’, via <forbes.com/sites/andygreenberg/2012/03/23/shopping-for-zero-days-an-price-list-for-hackers-secret-software-exploits/> (benaderd 20-5-2013); J.M. Schwartz, Blackhole Botnet Creator Buys up Zero Day Exploits, in: <www.informationweek.com/security/vulnerabilities/blackhole-botnet-creator-buys-up-zero-da/240145769>.
[111] Andress & Winterfeld (2011), 109.
[112] Computers, netwerken en andere systemen maken gebruik van “poorten” om onderling te communiceren, zo kan een poort dicht zijn of gebruikt worden om te luisteren of zenden. Poort 80 op een PC wordt (standaard) bijvoorbeeld gebruikt voor Hypertext Transfer Protocol (http), oftewel, het surfen op het internet.
[113] Reverse shells zorgen ervoor dat een doel-systeem verbinding zoekt met het systeem van de hacker. Shells in het algemeen zorgen ervoor dat de operator bepaalde opdrachten kan in- en uitvoeren op het doel-systeem
[114] Backdoors zorgen ervoor dat een hacker een alternatieve toegang heeft tot het systeem, die niet geblokkeerd wordt door beveiligingsupdates insoftware.
[115] Deception, disruption, denial, degradation, & destruction (5 D’s) in de duiding van Andress & Winterfeld, (2011), 110.
[116] D. Sanger (2012), Confront & Conceal: Obama’s Secret Wars and Surprising Use of American Power, Crown: New York.
[117] Wiper malware, ontdekt op Iraanse systemen, is specifiek ontworpen is om snel data te vernietigen. Zie K. Zetter, K. (28 mei 2012), Meet ‘Flame’, The Massive Spy Malware Infiltrating Iranian Computers, via <wired.com/threatlevel/2012/05/flame/> (Benaderd 20-5-2013).
[118] NDD (2013), 99.
[119] Zoals bijvoorbeeld Stuxnet.